Pierwsze wersje opowieści wchodzących w skład książki powstały w roku 1917 i były rozwijane z przerwami na Hobbita i Władcę Pierścieni, aż do śmierci pisarza w roku 1973. Książka została ukończona i wydana cztery lata po śmierci autora przez jego syna, Christophera. Silmarillion stanowi zbiór opowieści o dziejach Śródziemia.
Silmarillion – dzieło J. R. R. Tolkiena pisane od 1917 do 1973 roku.
To od niego Tolkien zaczął pisać dzieje Śródziemia, których pisanie zajęło mu całe życie.
Składają się na niego: Ainulindalë– opowieść o stworzeniu świata przez Eru - Ardy Valaquenta – opis Valarów i Majarów, w tym Nieprzyjaciół Quenta Silmarillion – opowieść o powstaniu i utracie Silmarilów, trzech cudownych klejnotów stworzonych przez jednego z elfów imieniem Fëanor i będących przedmiotem pożądania Morgotha, osadzona w Akallabêth – opis wzrostu potęgi i upadku Númenoru Pierścienie Władzy i Trzecia Era – opowieść, mówiąca o wydarzeniach z Trzeciej Ery, które częściowo zostały opisane w powieści Władca Pierścieni.W jednym z najsłynniejszych dzieł Tolkiena, Silmarillionie, wydanym już po jego śmierci, obecne są pierwiastki chrześcijańskie. Dzieło to napisane jest w dużej części stylem biblijnym. Występują tu alegorie, metafory, patos. Wstęp traktujący o powstaniu świata bardzo przypomina chrześcijańską koncepcję stworzenia ziemi.
Postać Eru, Jedynego, od którego wszystko się tak naprawdę zaczęło podobna jest do Boga, Jedynego Stwórcy. Tak samo postać Melkora, jednego z Ainurów, który zbuntował się i chciał skupić w swoich rękach pełnię władzy przypomina postać diabła, zbuntowanego anioła, który sprzeciwił się woli boskiej i któremu przypisane są wszelkie przymioty zła. Charakteryzuje się on, tak jak Melkor, zwany później Morgothem, niezaspokojoną żądzą władzy i dużą inteligencją. Na samym wstępie, kiedy to Eru powołał do życia Ainurów, czytamy, że natchnął ich Niezniszczalnym Płomieniem co nasuwa na myśl scenę biblijną, w której Duch Święty natchnął Apostołów właśnie pod postacią płomieni, dokładniej języków ognia. Ainurowie to też odpowiedniki biblijnych Aniołów, Melkor, jak wspomniałam, należał do Ainurów, a więc był Aniołem. Tolkien włączył również wiele religijnych wątków do swej najsłynniejszej powieści – Władcy Pierścieni. Śródziemie jest światem bez bogów i świętych, ale mimo to istnieje tam rozgraniczenie na dobro i zło, istnieje porządek naturalny.
Stworzone przez niego z niezwykłą precyzją uniwersum jest bardzo dobrą alternatywą naszego chaotycznego świata, gdzie pełno jest przemocy i kłamstwa. U Tolkiena wszystko jest oczywiste, dobro i zło są bardzo wyraźnie zdefiniowane. Pisarz wskazuje pewne wartości tak, abyśmy potrafili odnaleźć je we własnym świecie.
Przykłady:
©opyright by ASdragon0,zakaz kopiowania bez zgody autora strony.